Strona główna    Kontakt z Redakcją NFA    Logowanie  
Szukaj:

Menu główne
Aktualności:
Gorący temat
NFA w mediach
NFA w opiniach
Jak wspierać NFA
Informacje

Linki

Rekomenduj nas
Redakcja
Artykuły
Nowości
Europejska Karta     Naukowca
Patologie środowiska     akademickiego
Oszustwa naukowców
Mobbing w środowisku     akademickim
Etyka w nauce i edukacji
Debata nad Ustawą o     Szkolnictwie Wyższym
Perspektywy nauki i     szkolnictwa wyższego
Czarna Księga     Komunizmu w Nauce i     Edukacji

Wszystkie kategorie
Inne
Reforma Kudryckiej
Postulaty NFA
Reformy systemu nauki
WHISTLEBLOWING
NFA jako WATCHDOG
NFA jako Think tank
Granty European Research Council
Programy,projekty
Kij w mrowisko
Kariera naukowa
Finanse a nauka
Sprawy studentów
Jakość kształcenia
Społeczeństwo wiedzy
Tytułologia stosowana
Cytaty, humor
Listy
Varia
Czytelnia
Lustracja w nauce i edukacji
Bibliografia NFA - chronologicznie
Subskrypcja
Informacje o nowościach na twój e-mail!
Wpisz swój e-mail i naciśnij ENTER.

Najczęściej czytane
Stanowisko NIEZAL...
Tajne teczki UJ, ...
Mobbing uczelniany
Amerykańska konku...
O nauce instytucj...
Inna prawda o ucz...
Powracająca fala ...
Urodzaj na Akadem...
Darmowy program a...
Jasełka akademick...
Menu użytkownika
Nie masz jeszcze konta? Możesz sobie założyć!
Strefa NFA
Statystyki

użytkowników: 0
gości na stronie: 128


Polecamy

NFA na Facebook'u

Ranking Światowych Uczelni 2009







Artykuły > Kariera naukowa w Polsca i w świecie > Awans naukowy w Europie i USA

Norwegia

W Norwegii zasadniczo występuje w szkolnictwie wyższym pięć stanowisk akademickich: profesora, profesora stowarzyszonego, starszego wykładowcy, wykładowcy i nauczyciela kolegium. Od profesora wymaga się dużych osiągnięć naukowych, krajowych i międzynarodowych. Tylko profesorowie stowarzyszeni mogą ubiegać się o stanowisko profesora. Aby uzyskać stanowisko profesora stowarzyszonego lub starszego wykładowcy należy posiadać doktorat lub wykazać się udokumentowaną pracą naukową o równoważnym charakterze. Od kandydata na te stanowiska wymaga się także ukończenia kursu w dziedzinie teorii i praktyki edukacyjnej lub doświadczenia w nauczaniu. Wykładowca i nauczyciel kolegium musi legitymować się stopniem master. W praktyce uniwersytety mają obecnie dwa stanowiska stałe: profesora i profesora stowarzyszonego. Niezbędnym warunkiem posiadania tenure jest posiadanie doktoratu.
Do 1987 r. profesorowie byli urzędnikami państwowymi, powoływanymi przez rząd. Obecnie kompetencje pracowników akademickich, powoływanych na stanowiska profesorskie, weryfikują odpowiednie komitety krajowe. Jednak główna odpowiedzialność za poziom szkolnictwa wyższego spoczywa na samych uczelniach. Żadne ciało centralne nie nadzoruje oceniania wewnętrznego. Dotyczy to również kryteriów oceny dorobku naukowego, stanowiącego podstawę do promocji pracowników i uzyskiwania stopni naukowych.

Portugalia

W Portugalii nauczyciele akademiccy dzielą się na następujące grupy stanowisk: profesor, profesor stowarzyszony, profesor pomocniczy (profesor asystent), asystent, młodszy asystent. Od kandydata na stanowisko profesora, oprócz doktoratu, który jest najwyższym stopniem naukowym w Portugalii, wymaga się dodatkowych kwalifikacji nazywanych „agregado” oraz 3 lat pracy na stanowisku profesora stowarzyszonego. Kwalifikacje „agregado” otrzymuje się w wyniku obrony dorobku naukowego oraz przygotowania specjalnego raportu. Powołanie odbywa się w wyniku publicznego konkursu lub przeniesienia z innej uczelni. Profesor stowarzyszony musi posiadać doktorat, 5 lat doświadczenia zawodowego na uczelni i poprzednio tytuł profesora asystenta. Powołanie odbywa się w drodze konkursu publicznego. Pierwsze zatrudnienie otrzymuje się na 5 lat. Po upływie tego okresu rada naukowa uczelni decyduje, czy profesor uzyska tenure. Na stanowisko profesora pomocniczego jest automatycznie promowany ten asystent, który obronił doktorat.

Włochy

We Włoszech spotykamy trzy stanowiska akademickie: profesor zwyczajny, profesor stowarzyszony i pracownik naukowy niższego szczebla. Kolejne stopnie osiąga się w drodze konkursów centralnych, organizowanych na poziomie państwowym, przy których bierze się pod uwagę wcześniejsze osiągnięcia i publikacje naukowe. Na stanowisko profesorskie wymagany jest doktorat. Aby zostać wykładowcą akademickim, nie trzeba wykazać się wiedzą z zakresu pedagogiki, natomiast wymagana jest wysoka wiedza z dziedziny, którą dana osoba będzie nauczała.
Co ciekawe, we Włoszech nawet osoba, która nie ma kwalifikacji akademickich, może być mianowana na stanowisko profesora zwyczajnego, jeżeli wykaże się wyjątkową wiedzą i kompetencjami w określonej dziedzinie. (Dotyczy to np. artystów, filozofów czy dziennikarzy.) Zatem cechą charakterystyczną systemu włoskiego jest jego otwartość na osoby, których droga zawodowa nie odbywa się w ramach tradycyjnego systemu uniwersyteckiego.



strony: [1] [2] [3] [4] [5]
nfa.pl

© 2007 NFA. Wszelkie prawa zastrzeżone.
0.025 | powered by jPORTAL 2