Strona główna    Kontakt z Redakcją NFA    Logowanie  
Szukaj:

Menu główne
Aktualności:
Gorący temat
NFA w mediach
NFA w opiniach
Jak wspierać NFA
Informacje

Linki

Rekomenduj nas
Redakcja
Artykuły
Nowości
Europejska Karta     Naukowca
Patologie środowiska     akademickiego
Oszustwa naukowców
Mobbing w środowisku     akademickim
Etyka w nauce i edukacji
Debata nad Ustawą o     Szkolnictwie Wyższym
Perspektywy nauki i     szkolnictwa wyższego
Czarna Księga     Komunizmu w Nauce i     Edukacji

Wszystkie kategorie
Inne
Reforma Kudryckiej
Postulaty NFA
Reformy systemu nauki
WHISTLEBLOWING
NFA jako WATCHDOG
NFA jako Think tank
Granty European Research Council
Programy,projekty
Kij w mrowisko
Kariera naukowa
Finanse a nauka
Sprawy studentów
Jakość kształcenia
Społeczeństwo wiedzy
Tytułologia stosowana
Cytaty, humor
Listy
Varia
Czytelnia
Lustracja w nauce i edukacji
Bibliografia NFA - chronologicznie
Subskrypcja
Informacje o nowościach na twój e-mail!
Wpisz swój e-mail i naciśnij ENTER.

Najczęściej czytane
Stanowisko NIEZAL...
Tajne teczki UJ, ...
Mobbing uczelniany
Amerykańska konku...
O nauce instytucj...
Inna prawda o ucz...
Powracająca fala ...
Urodzaj na Akadem...
Darmowy program a...
Jasełka akademick...
Menu użytkownika
Nie masz jeszcze konta? Możesz sobie założyć!
Strefa NFA
Statystyki

użytkowników: 0
gości na stronie: 122


Polecamy

NFA na Facebook'u

Ranking Światowych Uczelni 2009







Artykuły > Kariera naukowa w Polsca i w świecie > Awans naukowy w Europie i USA

Wielka Brytania

W Wielkiej Brytanii wszystkie uniwersytety mają pełną swobodę w przyjmowaniu nazw stopni naukowych oraz w określaniu zasad, jakie do nich prowadzą. Najbardziej powszechne stopnie akademickie to: bachelor of arts i bachelor of science. Wyższe stopnie akademickie (podyplomowe) – master i doktor otrzymuje się po ukończeniu dodatkowych studiów lub po przeprowadzeniu indywidualnej pracy badawczej. Stopnie doktorskie są nadawane za obszerne opracowanie, nazywane pracą doktorską. Najważniejsze kryteria to: oryginalne badania i myśli, jasne ich przedstawienie oraz wkład do nauki. W niektórych przypadkach doktoraty mogą być przyznawane na podstawie licznych publikacji naukowych.
Na uniwersytetach najwyższe stanowiska to: profesor, reader i starszy (główny) wykładowca. Promocja na stanowisko profesora dotyczy osób, które poprzednio piastowały stanowisko reader’a lub starszego wykładowcy i oznacza uznanie wybitnych osiągnięć badawczych. Awans na stanowisko reader’a uzyskuje się za duże osiągnięcia badawcze, zaś na stanowisko starszego wykładowcy za pracę badawczą i dydaktyczną. Na każde stanowisko powołuje się w drodze konkursu. Najwyższe wymagania stawiają kandydatom „stare” uniwersytety.

Polska

W Polsce* kwestia habilitacji uregulowana jest w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Stopniami naukowymi – stwierdza ustawa – są stopnie doktora i doktora habilitowanego określonej dziedziny nauki w zakresie danej dyscypliny naukowej. Do przewodu habilitacyjnego może być dopuszczona osoba, która posiada stopień doktora i uzyskała znaczny dorobek naukowy lub artystyczny, a ponadto przedstawiła rozprawę habilitacyjną. Szczegółowy tryb przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich i habilitacyjnych reguluje rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 15 stycznia 2004 r. szczególnie dużo kontrowersji wywołuje par. 12a, który stwierdza, że rada jednostki organizacyjnej (rada wydziału w szkole wyższej lub rada naukowa w innej placówce naukowej) po wszczęciu przewodu habilitacyjnego i wyznaczeniu swoich recenzentów występuje do Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów o powołanie dwóch dodatkowych recenzentów w przewodzie habilitacyjnym. To właśnie recenzje recenzentów wskazanych przez Centralną Komisję są niejednokrotnie decydujące dla dalszej kariery naukowej osób ubiegających się o habilitację.
Zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym w Polsce mamy profesora nadzwyczajnego, zwyczajnego i tytularnego. Profesor nadzwyczajny jest stanowiskiem na uczelni, przewidzianym dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora. Ustawodawca dopuszcza jednak zatrudnienie na stanowisku profesora nadzwyczajnego osoby, która posiada tylko stopień naukowy doktora oraz znaczne i twórcze osiągnięcia w pracy naukowej. Profesor zwyczajny jest stanowiskiem na uczelni przewidzianym dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora. Stanowisko profesora zwyczajnego jest przyznawane za szczególne zasługi dla uczelni. Profesor zwyczajny jest wyższą rangą niż profesor nadzwyczajny. Profesor tytularny jest tytułem naukowym, nadawanym przez Prezydenta RP osobie, która uzyskała już stopień naukowy doktora habilitowanego, ma osiągnięcia naukowe lub artystyczne znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie habilitacyjnym oraz posiada poważne osiągnięcia dydaktyczne, w tym w kształceniu kadry naukowej. Wyjątkowo może być nadany osobie ze stopniem doktora, o wybitnych osiągnięciach naukowych lub artystycznych. Tytuł naukowy profesora, który potocznie określany jest jako tzw. profesor belwederski, cieszy się największym prestiżem wśród ludzi nauki.

Niemcy

Procedury awansu naukowego w Republice Federalnej Niemiec są bardzo zbliżone do polskich. Przewody doktorskie są w istotnym stopniu ekwiwalentne. Podobnie wyższe kwalifikacje w danej dziedzinie naukowej, zarówno w zakresie prowadzenia pracy naukowej jak i dydaktycznej, stwierdza się przez rozprawę habilitacyjną. Jednak w Niemczech, w przeciwieństwie do Polski, zakończona pomyślnie rozprawa habilitacyjna nie zawsze kończy się przyznaniem stopnia naukowego doktora habilitowanego. W poszczególnych landach stosuje się różne rozwiązania w tym względzie. W większości landów przyznaje się taki stopień, ale w niektórych nadawany jest tylko tytuł Privatdozent (związany z prawem do nauczania), lub też nie nadaje się żadnego stopnia ani tytułu.
Krajem związkowym, w którym obowiązują najbardziej charakterystyczne rozwiązania, jest Badenia-Wirtembergia. Dopuszczenie do habilitacji zakłada posiadanie doktoratu oraz przynajmniej kilkuletnią działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną. Ubiegając się o habilitację należy wykazać następujące osiągnięcia:
1/ złożenia pracy habilitacyjnej lub publikacji naukowych, z których wynika przydatność kandydata do samodzielnej działalności naukowej (w szczególnych przypadkach za pracę habilitacyjną można uznać pracę doktorską),
2/ wygłoszenie wykładu naukowego z następującą po nim dyskusją w gremium akademickim,
3/ prowadzenie zajęć związanych z kierunkiem studiów w celu wykazania przydatności pedagogiczno-dydaktycznej.
Berlin jest przykładem takiego kraju związkowego, w którym nie nadaje się stopnia naukowego doktora habilitowanego. Obowiązująca tam ustawa o szkołach wyższych stwierdza, że po pozytywnym zakończeniu przewodu habilitacyjnego przyznaje się tzw. prawo do nauczania. Natomiast w Saksonii-Anhalt można uzyskać uprawnienie do używania tytułu Privatdozent, po przejściu procedur właściwych dla habilitacji.
Generalnie jednak w Niemczech nadawany jest stopień naukowy doktora habilitowanego. Średnio co siódmy doktor, w ciągu 6-8 lat uzyskuje habilitację, a po kilku następnych latach zostaje powołany na stanowisko profesorskie. Pod warunkiem jednak, że pomyślnie przejdzie egzamin.

Austria

W Austrii na napisanie doktoratu są przewidziane 4 lata. W ciągu kolejnych 6 lat pracownik naukowy ze stopniem naukowym doktora musi wykazać się „istotnym rozwojem poziomu swoich kwalifikacji”. Udokumentowaniem tego rozwoju jest habilitacja. Jednak w Austrii nie ma stopnia naukowego doktora habilitowanego. Austriacka habilitacja świadczy o szczególnych kwalifikacjach i umożliwia uzyskanie szczególnych uprawnień. Podstawowym efektem uzyskania habilitacji jest stałe zatrudnienie i tytuł profesora asystenta. Po uzyskaniu habilitacji można ubiegać się o stanowisko starszego wykładowcy, a po uzyskaniu mianowania przysługuje prawo posługiwania się tytułem profesora stowarzyszonego.



strony: [1] [2] [3] [4] [5]
nfa.pl

© 2007 NFA. Wszelkie prawa zastrzeżone.
0.04 | powered by jPORTAL 2