Gorący temat: Uchwała Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich z dnia 27 marca 2009 roku w sprawie dokumentu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego Partnerstwo dla Wiedzy - Nowy model zarządzania szkolnictwem wyższym
Konferencja Rektorów Uniwersytetów Polskich uważa, że zmiany zarządzania szkolnictwem wyższym winny wynikać ze strategii rozwoju szkolnictwa wyższego. Dokumenty cząstkowe mogą jedynie pogłębić niespójność rozwiązań.
Generalna przebudowa szkolnictwa wyższego wymaga ścisłej, partnerskiej współpracy obu głównych aktorów: ministra i środowiska wyższych uczelni, opartej na zaufaniu i przejrzystości działań.
Przedstawione w załączniku do uchwały uwagi ogólne i szczegółowe do dokumentu przedstawionego przez MNiSzW powinny być odczytywane w kontekście powyższych ogólnych stwierdzeń.
KONFERENCJA REKTORÓW UNIWERSYTETÓW POLSKICH Uniwersytet Śląski w Katowicach, ul. Bankowa 12, 40-007 Katowice Przewodniczący: prof. zw. dr hab. Wiesław Banyś Uchwała nr 226 Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich z dnia 27 marca 2009 roku w sprawie dokumentu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego Partnerstwo dla Wiedzy - Nowy model zarządzania szkolnictwem wyższym
Konferencja Rektorów Uniwersytetów Polskich uważa, że zmiany
zarządzania szkolnictwem wyższym winny wynikać ze strategii rozwoju
szkolnictwa wyższego. Dokumenty cząstkowe mogą jedynie pogłębić
niespójność rozwiązań.
Generalna przebudowa szkolnictwa wyższego wymaga ścisłej, partnerskiej
współpracy obu głównych aktorów: ministra i środowiska wyższych
uczelni, opartej na zaufaniu i przejrzystości działań.
Przedstawione w załączniku do uchwały uwagi ogólne i szczegółowe do
dokumentu przedstawionego przez MNiSzW powinny być odczytywane w
kontekście powyższych ogólnych stwierdzeń.
prof. zw. dr hab. Wiesław Banyś Przewodniczący Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich Rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach
Załącznik do uchwały nr 226 Uwagi ogólne:
1. Szkolnictwo wyższe i nauka w Polsce potrzebują tak zdecydowanego wsparcia finansowego jak i zmian oraz stabilności przepisów regulujących ich działanie.
2. Nade wszystko potrzebują także wyraźnej wizji swojego rozwoju i określenia strategii realizacji zamierzonych celów. 3. Reformowanie jakiegokolwiek systemu bez wyznaczenia kierunku jego rozwoju i strategii działania jest niecelowe – jest zatem rzeczą konieczna, aby jakiekolwiek zmiany w systemach szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce były poprzedzone wypracowaniem kierunku ich rozwoju i strategii jego realizacji, które znajda odzwierciedlenie w nowych ustawach o szkolnictwie wyższym i nauce.
4. Nie można zatem także, z tego punktu widzenia, dokonywać zmian cząstkowych, gdyż tak szkolnictwo wyższe jak i nauka, stanowiąc złożone systemy, powinny być analizowane i reformowane w sposób całościowy a nie cząstkowy i częściowy i nie na krotki okres czasu. Brak oglądu całości i propozycji zmian całego systemu w dłuższej perspektywie czasowej może spowodować deformacje w poszczególnych jego częściach i może nie tylko nie przynieść pożądanych skutków, ale wręcz może przynieść skutki odwrotne od planowanych. 5. Z tego punktu widzenia powinniśmy wstrzymać się z propozycjami zmian quasi-systemowych do czasu wypracowania i ustanowienia finalnej wersji strategii i przełożenia jej na stosowne akty prawne. 6. Uwagi te dotyczą wszystkich dotychczas proponowanych przez MNiSzW pakietów reform – 5 ustaw z końca ub. r. oraz 3 ostatnich 7. Poniżej nie odnosimy się w naszym stanowisku do wszystkich przedstawionych pakietów zmian, gdyż KRASP podjął już stosowne uchwały w tej materii, które reprezentują także nasze stanowisko a tylko do ostatnio przedstawionego pakietu Partnerstwo dla wiedzy: Nowy model zarządzania szkolnictwem wyższym. 8. Przedłożone propozycje powinny być spójne z pozostałymi w/w pakietami proponowanych zmian i stanowić względną całość (z tego punktu widzenia np. Część Poprawa jakości Kształcenia przedłożonego pakietu bardziej kwalifikuje się jako element pakietu Partnerstwo dla wiedzy: Założenia reformy studiów i praw studenckich a pkt. 6.16 z części Poprawa jakości kształcenia powinien się raczej znaleźć w części Uproszczenie finansowania szkół wyższych) a szczegółowość ich opisu powinna być porównywalna (por. np. mocno zróżnicowaną szczegółowość prezentacji części Poprawa jakości kształcenia i części Optymalizacja sposobu funkcjonowania organizacji przedstawicielskich i kontrolnych).
|